Ervaringsordening op alle vlakken

Zojuist heb ik het boek 'de Stikvallei', een boek over deze regio, met een theoretische dikke klap dichtgeslagen op mijn e-reader: hij is uit! Tijd om over te gaan tot de orde van de dag, tot het vervolg van mijn eigen verhaal, tot het eigen avontuur van Nicolette en mij in de Grassfields die gelukkig nog wel even aanhoudt. Bij deze weer een update!

Beschreef ik in mijn vorige blog de werkzaamheden op het kindercentrum nog als een moeilijk te kraken Sudoku-puzzel van hoog niveau, inmiddels kan ik melden dat er al aardig wat vakjes zijn ingevuld. Dat geeft een goed gevoel! De afgelopen anderhalve week hebben we ferme keuzes gemaakt in wat we wel, maar vooral ook niet gaan oppakken. Nicolette en ik zijn er van overtuigd geraakt dat we basiskennis bij de teachers moeten gaan versterken in plaats van specialistische kennis als gedragstherapie of individuele spraaklessen toe te voegen. Als we dat zouden doen bouwen we een kaartenhuis aan kennis, is steeds meer onze overtuiging. Eerst maar eens aan de fundering werken. Dat is een doorbraak in onze gedachten.

Voor het overbrengen van basiskennis hebben we nu alle zeilen gehesen en gaan we met volle kracht vooruit. We hebben inmiddels alle teachers in een interactieve les op zeer simplistische wijze met ‘ervaringsordening’ kennis laten maken, een leertheorie die de mens indeelt op basis van 4 ontwikkelingsniveau’s. We gaan hier de komende weken vooral praktisch mee aan de slag door samen met de teachers te werken aan juist die situaties/kinderen die zij als moeilijk ervaren. De ervaringsordening nemen we hierbij steeds als uitgangspunt. We hopen dat er op deze manier inzicht ontstaat in de hoofden van de veelal echt wel enthousiaste teachers. We’ll give it a try!

De doorbraak in het kiezen van wat we neerzetten geeft ruimte en lucht in het hoofd, maar ik merk ook dat mijn houding meespeelt: hoe minder serieus en ambitieus ik ben in het oplossen van de puzzel, hoe beter het gaat met de vordering ervan. Nicolette en ik hebben daarbij ook nog eens een vruchtbare rolverdeling aangenomen. Nicolette is een ster in praktijkvoorbeelden zien, ik houd de grote lijn goed vast. We blijven allebei bij waar we goed in zijn en vullen elkaar hierdoor goed aan. We vergelijken onze duo-schap hierbij soms met het sidekick-presentatiesysteem van het tv-programma De Wereld Draait Door. De ene keer is de één echter de sidekick, de andere keer zijn de rollen omgedraaid. We zijn al met al ‘good busy’ als team vinden we zelf.

Buiten de werkzaamheden om wordt de lol in ons ‘hier zijn’ nog steeds behoorlijk gevoed door alle ‘situations extraordinaire’ en mooie smaakmakers van personen die onze dagen en weken hier vullen. Het arsenaal aan inside jokes tussen Nicolette en mij groeit hierdoor lustig door en zorgt vaak voor een grijns op onze hoofden. Als een soort alternatieve ervaringsordening (om maar eens bij deze werkterm te blijven) bij deze daarom een recht-toe-recht-aan opsomming van dit soort situaties en personages van de afgelopen anderhalve week:

De goochelende Magician Italian Priest:  Een Italiaanse priester gaf ons een onverwachte nieuwe 'religion experience' van een manier die wij nog nimmer hadden gezien. Hij gaf een mis voor alle kinderen en teachers op het centrum, zichzelf bij zijn introductie al veelbelovend ‘The Magician’ noemend en gedurende de mis al wat teasers het publiek inslingerend over zijn vermeende magische krachten. Na het officiële gedeelte ontpopte hij zich tot een ware goochel'pro', met het toveren van bananen uit oren van kinderen en het boren van stokjes in schedels. Toen hij als klap op de vuurpijl ook nog een BH uit de jurk van een teacher toverde was de hilariteit bij teachers en kinderen compleet en de verwarring bij Nicolette en mij van minstens dezelfde proporties.

Pizza & Games night: Klein Amerika wordt elke vrijdagavond leven ingeblazen door een flinke groep Amerikanen (en een paar Europeanen), bijvoorbeeld door het organiseren van de door ons al eerder bijgewoonde 'worship´- avond en de ditmaal door ons bijgewoonde ‘pizza & game’ night. Een interessant antropologisch uitje voor ons die we als leuk hebben ervaren. Kernwoorden: heel veel pizza’s, missiewerkgezinnen, gezelligheid, een supermooi huis op een helling in de stad en wij als enige niet-missiewerkers daar tussendoorbewegend. Geen native-Kameroen-experience, maar tegelijkertijd ook weer wel: ook dit hoort bij het land.

Reis om de wereld in 1 middag: Met een Nederlander waarvoor wij kilo’s boeken uit Nederland mee hadden genomen, zijn we een dag op werkpad geweest. Hij werkt bij de EU en houdt zich bezig met het bouwen van bruggen. De dag begon al leuk door een verfrissende zwempartij met zijn autistische zoontje in het plaatselijke hotelzwembad. In de terreinwagen met chauffeur zijn we vervolgens met hem de hele middag de regio doorgescheurd, de prachtigste heuvels/bergen, een waterval en mooie dorpjes tegenkomend, waaronder het dorpje ‘Bali’ dat  aan ons voorbij trok. Een Indonesische verassing. Gezamenlijk met de heerlijke traditionele Senegalese maaltijd van zijn vrouw en als finale van de dag het drinken van een drankje in zijn voormalige stamkroeg 'Dallas' (vol kerstverlichting, Dolly Parton op 10 en elektrische banners met spelfouten) trok de wereld die dag in sneltreinvaart aan ons voorbij.

Americans onder de Americans: Twee Amerikaanse meiden die we ontmoet hebben op één van de American evenings, namen ons afgelopen week na het werk mee uit hiken. Ze hebben ons naar een supermooi uitzicht geloodst, uitkijkend op een stuwdam. De bergachtige omgeving en de ‘weide’ van de heuvel waar we op liepen, deed ons allen aan de film The sound of the Music denken, overigens ook in Amerika een kerstkraker. In het diner na afloop was er sprake van ernstige rolverwarring:  Nicolette en ik gingen als ware Americans los met hamburgers, kippepoot en friet, terwijl de werkelijke Americans (nogal op gezond leven gericht) keurig aan salade zaten. Lekker maar vervreemdend, deze omgekeerde wereld.

Njamma Njamma: Alles leuk en aardig met dat Amerika en alle ‘white people’ ervaringen, maar Kameroen en Kameroense ervaringen maken ons het meest blij. We hebben inmiddels een ‘bucket list’ opgesteld van alles wat we nog in Kameroen willen doen. Want voor we het weten is het dadelijk alweer voorbij! Het doel ‘njamma njamma eten’ is sinds gisteren offcieel behaald en smaakt naar veel meer. Van de kok van het centrum hadden we een recept gekregen voor dit traditionele gerecht, een soort pittige mix van een soort spinazie, tomaat, uit, prei, rode olie en kruiden. We hebben alles gisteren gekocht op de markt en het zelf gemaakt. Het was goddelijk!

Birdwatcher, aangenaam: De afgelopen dagen ontpop ik mijzelf onverwachts als een ware birdwatcher door de vogels in onze achtertuin te fotograferen. Ze zijn mooi, soms blauw, altijd snel en met velen. Meer woorden maak ik niet aan deze image-verwoestende bezigheid vuil, maar ik kan het toch niet laten te melden dat ik me er kostelijk mee vermaak!

Tot zover de update, een nieuwe week begint weer vanaf morgen! En deze week is veelbelovend: morgen zijn we vrij en gaan we weer op hike, en dinsdag is de nationale feestdag Youth day. Alle kinderen marchanderen dan namens hun school door de straten, ik heb het idee dat het de soort Koninginnedag onder de feestdagen hier is. Ik heb zin om me onder te dompelen in het feestgedruis, plantains te eten op de barbequetjes in de stad, wat te drinken bij één van de openluchtbarretjes en andere nieuwe ervaringen in de stad op te doen. En woensdag weer met volle energie op het kindercentrum aan de slag te gaan. Vrijdag is op het centrum de viering van deze Youth day, met ouders als bezoekers. Dat wordt vast bijzonder.

Het ga jullie goed in Nederland!

Liefs Es